గజల్ మూగబోయింది!

నిన్న మధ్యాహ్నం ఆఫీసులో ఒక వార్త విన్నాను... ఒక ఉద్యోగి హఠాత్తుగా బ్రెయిన్ హేమరేజ్ తో చనిపోయారని. చాలా బాధ కలిగింది. ఆయన చాలా మంచి వ్యక్తి. చిన్న వయసులోనే ఆయనలా మరణించడం నన్ను కలవరపెట్టింది. ఆ మూడ్ లోనే ఇంటికి చేరాను. కాస్త మూడ్ మారుతుందని టీవీ పెట్టాను. మళ్ళీ ఇంకో విషాద వార్త. నా అభిమాన గాయకుడు, గజల్ కు ప్రాణం పోసిన మహానుభావుడు జగ్జీత్ సింగ్ చనిపోయారు. ఒక్క క్షణం మనసు రెపరెపలాడింది. ఎప్పుడు మనసు కాస్త బాగోకపోయినా ఆయన పాటలు వింటూ నన్ను, నా సమస్యలనూ మర్చిపోవటం నాకు అలవాటు. కాని ఇప్పుడు ఆయన పోయారన్న బాధను ఏమి చేసి పోగొట్టుకొవాలో అర్ధం కాలేదు. తుం ఇత్నాజొ ముస్కురా రహే హో అంటూ మంద్రంగా సాగిపోయె ఆ గానం ఇక వినిపించదు, బడీ నాజుక్ హై యె మంజిల్ అంటూ మధురంగా పాడిన ఆ స్వరం ఇక పలకదు.   

          తుమ్ ఇత్నా జో ముస్కురా రహే హో , బడీ నాజుక్ హై యె మంజిల్ ,  కహీ దూర్ జబ్ దిన్ ఢల్ జాయే, కాగజ్ కీ కష్టీ, కభీ ఆసూ కభీ కుషీ, తూ నహీ తో జిందగీ మే... చెప్పుకుంటూ పోతే ఆయన ప్రతి పాటా గుండెను తడుతుంది. ఆర్తిగా తడుముతుంది.

                 ఆహ్లాదకరమైన సంగీతంతో నాలాంటి ఎందరి మనసులకో శాంతి కలిగించిన ఆ మహా గాయకుడి ఆత్మకు శాంతి చేకూర్చమని దేవుడిని ప్రార్ధిస్తున్నాను.

కాదేదీ కళకు అనర్హం

 కళాత్మక దృష్టి ఉండాలే కాని దేనితోనైనా కళాఖండాన్ని సృష్టించవచ్చు అని వీటిని చూసాక అర్ధమయ్యింది. ఒక చాకుల తయారీ కంపెనీ తమ ప్రకటనల్లో భాగంగా వీటిని చేయించిందట! ఎవరు వీటిని చెక్కారో తెలియదు కాని, ఆ కళాకారుడికి హాట్సాఫ్!

 

 వీటిని చూసాక నేను కూడా ఒక కళాఖండాన్ని సృష్టిద్దామని ట్రై చేసాను. మరీ అంత అందంగా కాకపోయినా ఒక మాదిరిగానైనా వస్తుందని అనుకున్నాను. అంత సీన్ లేదని త్వరగానే అర్థం చేసుకున్నాను. చేతులపై కత్తి గాట్లు, పాడైపోయిన పండ్లు చూసాక నా ప్రయత్నాన్ని విరమించుకోక తప్పలేదు.

అయ్యో పాపం!

ఆ మధ్య ఒకసారి ఏదో వెబ్ సైట్ లో  కొంతమంది గురించి చదివాను. వాళ్ళు ప్రపంచంలోనే అత్యంత దురదృష్ట వంతులంట!  అయ్యో పాపం అనిపించింది. రాసిపెట్టి వుంటే మనిషిని దురదృష్టం ఎంతగా వెంటాడుతుందో కదా అనుకున్నాను. బహుశా వాళ్ళ గురించి చదివితే మీకూ అలాగే అనిపిస్తుందేమో. ఇదిగో... వీళ్ళే వాళ్ళు.

ఇవి చదివాక నాలాగే మీక్కూడా అయ్యో పాపం అనిపించింది కదూ!